Ημι-πολύτιμες χάντρες ???

Για την ιστορία που θα  κελαήδησω σήμερα, δε μπορώ να πω πολλά, διότι αν το κάνω θα πρέπει μετά να ξεκινήσω καριέρα στους σακουλοφόρεν, άσε που θα πάθει αγκύλωση ο δείκτης μου !Είναι η προσπάθεια ας το πούμε έτσι, του ήρωα που συναντήσαμε στο πρώτο βιβλίο, να ξεχάσει τον άδικα χαμένο έρωτα του και να ξανασιάξει τη ζωή του. Ένστολο μαναράκι, καλό παιδί πάνω απ' όλα, θα γνωρίσει μια κοπελιά λίγο ιδιόρρυθμη η αλήθεια είναι, θα τη συμπαθήσει όμως και θα κάνουν παρέα. Ζει στο νησί , που οι επισκέπτες του τρελαίνονται να φωτογραφίζουν το ηλιοβασίλεμα του και με βαρκούλες πάνε πέρα δώθε να δούνε τη μεγαλύτερη Καλδέρα της γης ! Θα γίνει κάτι και θα πρέπει να φύγει απ' το πανέμορφο νησί μας και να αποσπαστεί εις τα πρωτευούσης !Τώρα η ουσία είναι ότι πρέπει να βάλω φερμουάρ στο στόμα μου ( καθόλου δε το θέλω) αλλά αν πω περισσότερα , θα σας χαλάσω όλο το σασπένς.Τα ολίγα που μπορώ να αναφέρω είναι ότι υπάρχει μια οργάνωση καλή και μια κακή, ότι στη καλή οργάνωση θα πέσει περονόσπορος και όσοι προλάβουν να τη κάνουν για άλλα μέρη έχει καλώς, όσοι δε προλάβουν , τους κλαίει η μανούλα τους στο μνήμα δυστυχώς. Θα έρθουν οι καταστάσεις έτσι και στο ένστολο μαναράκι μας , θα του έρθει ένας ταμπλάς άλλο πράγμα ( φτου που δε μπορώ να το αποκαλύψω) μιλάμε για σοκ απιστεύτου, γενικά η ιστορία αυτή είναι απιστεύτου, τρως τα νύχια σου διαρκώς και  αναφωνείς : Άι στο καλό δε το πιστεύω, ντούκου-ντούκου οι παλμοί σου αυξάνονται όλη την ώρα, θα χρειαστείς σίγουρα χαρτομάντιλα, άλλα δε σας λέω έτοιμη είμαι να τα ξεφουρνίσω όλα , δε βαστιέμαι η φαμ φατάλ, οπότε σταματώ εδώ, απλά θα τελειώσω με αυτό : Η αλήθεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα και το πιο ζόρικο ταυτόχρονα και όταν αγαπάς πραγματικά δεν υπάρχει εμπόδιο, που δε μπορείς να ξεπεράσεις ! By: Τίτι Βάντα