Το πυρ το εξώτερον !

Η συνταγή πέτυχε, οπότε ας την καθιερώσουμε στο μενού μας, αφού τραβάει την όρεξη στο γυναικείο αναγνωστκό κοινό ! Καλέ  μου σέφ, δεν σας δίδαξαν στη σχολή σας ότι , ξαναζεσταμένο πιάτο είναι μπλιάξ ? Και δε φτάνει που μας το σερβίρετε ξαναζεσταμένο, τι τη θέλατε τη  γαρνιτούρα ? Γουάι να παιδεύομαι η γυναίκα να την μασήσω ? Στο λαιμό μου έκατσε, άσε που με κάθε μπουκιά, έπεφτα σε χειμερία νάρκη ! Το τι ροχαλητό τράβηξα δεν λέγεται , και δώστου να χτυπάνε απ’ τα διπλανά διαμερίσματα τα ντουβάρια , με σκούπες , παπούτσια και γροθιές, φωνάζοντας να το βουλώσω το ρημάδι μου , μπικόουζ πως θα σηκωθούν να πάνε στις δουλειές του το πρωί ?Έναν τον πρόλαβα στο τσάκ, με το μαξιλάρι πάνω από τα μούτρα μου, άτιμη ζέστη , άτιμη ανοιχτή μπαλκονόπορτα ! Και να πείτε πως φταίω εγώ , να πω ‘νταξει, πρέπει να βγάλω τα κρεατάκια από τη μύτη μου ! Είμαι αθώα σαν περιστεράκι  αγαπητοί μου γείτονες , άλλος είναι ο υπαίτιος, αυτός που επέλεξε να εισάγει-κυκλοφορήσει στην αγορά το μπούκ με τίτλο στο πυρ το εξώτερον κι εγώ να πέφτω σε νιρβάνα τουτέστιν : πως βαριέμαι σε τούτη την ακτή που η ανία με τρελαίνει !  Ουί ,τούτος είναι ό ένοχος (καλά φταίω μουά λιγάκι) , αλλά είπαμε , δεν πάει να βαρά ντουντούκες το ένστικτό μου, εκεί εγώ ωτοασπίδες ! Πήρε χαμπάρι ο σεφ ότι το κυρίως πιάτο της ημέρας  : το πάς το γράμμα κι’ όλη την αλφάβητο μαζί , φεύγει εν ριπή βλεφαρίσματος  και μας το μοστράρουν φάτσα κάρτα  στο μενού ! Γαρνίρουμε για να είναι μπάνικο στο μάτι και ένα τυπά, ντόκτωρ-προφέσορ  πανεπιστημίου παρακαλώ, αψηλό, ματσό και μάτσο , με τάσεις Σανταλέ ( σας πιάνω αδιάβαστους εδώ ) ? Να ρίχνουμε και ένα βλεφαράκι  στις  προηγούμενες αναρτήσεις μας που και πού, τσάμπα χαλάω το μανικιούρ μου ? Ενι γουέι , βουαλά και η γνωστή, φτωχή πλην τίμια, αθώα κορασίς , μες την αφέλεια της , παρακολουθεί το μαθηματάκι του προφέσορα, το οποίο οφείλω να ομολογήσω , πολύ με ανατρίχιασε, και  υποτίθεται ότι ήταν κωμωδία κάποιας θείας,μπικόουζ ήταν ένα τύπος πολύ παλιά όμως,,τουγκέδερ με το δάσκαλο του και μια κοπελιά, αλλά μη φανταστείτε ότι πηγαίναν εκδρομή σε κανένα ηλιόλουστο αλσάκι, όχι καλέ αντίθετα, εκεί που πηγαίνανε ήταν  βαθιά ,πολύ σκοτεινά και έκανε καύσωνα, τόσο ζεστά ήταν και χάθηκαν κιόλας ,μπικόουζ κάνανε κύκλους, μέχρι να βρούνε την έξοδο, κάπου στους εννιά αν θυμάμαι καλά και μετά όταν το κατάλαβαν , βγήκα όξω και πήγαν σε ένα πολύ ψηλό βουνό, αλλά ξαναχάθηκαν και ξανάκαναν κύκλους αλλά στο τέλος  ξαναβρήκαν το δρόμο και  κοιτάγανε ψηλά και είχε κάτι στρογγυλά φωτεινά πραγματάκια που τους δείξανε το δρόμο και γύρισαν, δεν ξέρω αν ξαναπήγαν εκδρομή, μάλλον όχι πιστεύω ,γιατί δεν πέρασαν και τόσο καλά στη πρώτη ! Ο προφέσορ γουέλ θέλει να βάλει κάτω την αφελή κορασίδα και να του γράψει ένα διαγώνισμα , για τις μελισσούλες και τα λουλουδάκια, και η κορασίδα θέλει να το  γράψει, αλλά επειδή τον ξέρει από παλιά και αυτός δεν την θυμάται, τσαντίστηκε και δεν πιάνει το στυλό ! Άσε που φοβάται , μη την πάει στα καλά καθούμενα στην ίδια εκδρομή , που είχαν πάει και εκείνοι οι παλιοί που λέγαμε πιο πάνω και πάθουν τα ίδια και χαθούν κι’ άλλη όρεξη δεν έχει απ’το να κάνουνε κύκλους πάνω κάτω !  Λένε και κάνουν κι’ άλλα πράγματα, αλλά δεν αντέχω όταν τα διαβάζω με παίρνει η γλάρα!Τώρα συγγνώμη πείτε μου αλήθεια, φταίω εγώ που ξαγρυπνάνε οι γείτονες ?

By: Τίτι Βάντα