Βιβλίο-Βασανιστείτε

Οκτώβρης ,σωτήριον έτος 2008 ! Σύνταγμα, καφέ πασίγνωστου βιβλιοπωλείου και όχι μόνο, θρονιασμένοι και παρακολουθώντας το πάνε κι' έλα των περαστικών, εκτός από το να απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας και να συναγωνιζόμαστε τα φουγάρα της Ελευσίνας στην παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, έχομεν πιάσει το μπίρι-μπίρι και το πάφ-πούφ αρειμανίως ! Μεταξύ του : μπλά, μπλά, πάφ-πούφ και για όνομα πως κυκλοφορεί έτσι τούτο και ακόμα δεν το συνέλαβε η αστυνομία της μόδας, μάι μπράδερ άσκ : δεν σηκώνεσαι να πάμε πάνω, να ρίξουμε ένα λούκ στα μπούκ ??? Εννοείτε, άλλωστε γι' αυτό το λόγο επιλέξαμε το συγκεκριμένο καφέ στο πεζοδρόμιο, όχι για να μας κουτσουλάνε τα περιστέρια αλλά 1ο για να πάρουμε μια ανάσα από τα ψώνια στα καταστήματα, που εκείνες τις καλές χρυσές εποχές κλάψ...κλάψ....περασμένα μεγαλεία που θυμώντας τα να κλαίς, γεμίζαν τα καθίσματα οι σακούλες, με τα παπά, τα ρουχαλάκια, κλάψ εγκέν και 2ο για να είμαστε, μέχρι να πείς κίμινο στον όροφο που με ενδιαφέρει τού μάτς !!! Μπίρι-μπίρι λοιπόν και οι κυλιόμενες μας ανεβάζουν χαλαρά στον από πάνω και πιό πάνω και παραπάνω όροφο, εμείς συνεχίζουμε το μπίρι-μπίρι.....τσιού-τσίου, δύο τρα-λά-λά, μπίρι- μπίρι και πρίν το καταλάβω είμαι στο στάντ που προτιμώ : Φανταστική λογοτεχνία, τρόμου, θρίλερ ! Ρίχνω ένα λούκ, μετά δεύτερο λούκ, τρίτο και ούτω κάθε εξής, και ξαφνικά τι θωρρώ ? Θωρώ ένα μήλο κόκκινο, γουάτ ιζ δίζ ?Ρωτάω, τον μάι μπράδερ! Μάι μπράδερ, ρίχνει ένα λούκ, πιάνει το μήλο, το γυρίζει απ' την ανάποδη και μου λέει : Για τούτο το μηλαράκι, που είπε τις προάλες, ο μάι φρέντ απ' το Λόντον, είναι μια σειρά μπούκ τα οποιά του άρεσαν, βέρι μάτς, δεν το παίρνεις να διαπιστώσεις αν έχει δίκιο ? Το θωρώ μουά, ρίχνω κι' ένα λούκ στη περίληψη και λέω στον μπράδερ μου : μπά ! πατατοφόλα μυρίζομαι, έχει και τη συνέχεια, κάτι με το φεγγάρι, εδώ δίπλα! Μπίρι-μπίρι, ο μικρός, μπίρι-μπίρι μουά, στο τέλος το πήρα, το μήλο όχι και το φεγγαροκρουσμένο, είπαμε χρυσές εποχές, αλλά μη τα πετάμε κιόλας τα γιούρο ! Και κάποια στιγμή, πήγαμε σπιτάκι μας, η τιβί νάδα, να δείς, οπότε τι άλλο να κάνω η γούμαν ? Ξεκίνησα να ξεφλουδίζω το μηλαράκι, και ξεφλούδιζα, ξεφλούδιζα και μουτζωνόμουνα, μουτζωνόμουνα,μουτζωνόμουνα, μπικόουζ το αλάθητο ένστικτο μου είχε βρεί να πάει προς νερού του, εκείνη την ώρα που άφησα στο ράφι τη συνέχεια του μήλου, το φεγγαροκρουσμένο κι' όλη τη νύχτα δεν έκλεισα βλέφαρο, μόνο περίμενα να πάει η ώρα νάιν, να τρέξω να πάρω και το δεύτερο, που τόσο άπονα άφησα μοναχούλικο !!Από τότενες,περάσαν μήνες, μέχρι όλα τα μπούκ της σειράς, με την τροχιά του ήλιου και της σελήνης, να είναι στο ράφι πλέον της δικής μου βιβλιοθήκης, τα ξεσκονίζω, τα νανουρίζω, τους κάνω γούτσου-γούτσου, τ' αγαπάω βρε παιδί μου ! Αγαπάω τον ήρωα με το στήθος μάρμαρο και την καρδιά μπαμπάκι, αγαπάω το σόι του , αγαπάω τους μαλλιαρούς οχθρούς του, αγαπάω το βλαστάρι του, αγαπάω τη βροχή, το δάσος, τα λουλουδάκια, αγαπάω το και ζήσαν αυτοί καλά κι' εμείς καλύτερα ! Πειράζει ?
By : Τίτι Βάντα