Που να φορέσεις το Mικρό Mαύρο Φόρεμα !!!!!!!

Μερικά βιβλία σου αποκαλύπτουν πολλά , απ' το τίτλο τους και μόνο, ρίχνεις κι' ένα βλεφαράκι στο οπισθόφυλλο και είσαι σίγουρος για το περιεχόμενο ! Αμ' δε, την έχω πατήσει αρκετές φορές έτσι, άλλα περιμένω κι' άλλα με βρίσκουν, σπάνια είμαι τυχερή και η καμία σχέση περίληψη -περιγραφή, μου φτιάχνει τη μέρα ! Ευτυχώς αυτή η ιστορία, είναι η σπάνια περίπτωση, που περιμένεις ένα στόρι λίγο-πολύ χιλιοειπωμένο αλλά καθότι πατριώτης, που ακόμα δεν έχει ξεπεράσει το διωγμό της Σμύρνης και συμπάσχεις με τους πρόσφυγες , δε θες να ξεχάσεις κιόλας τι εστί Εζέλ,( άσχετο που δε χάνεις επεισόδιο σε καμία σειρά φερμένη από τη Πόλη, αν και αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν,όμως κρατάμε και μια πισινή για παν ενδεχόμενο) οπότε για την Ελλάδα ρε γαμώτο, σε τραβάει η αναφορά στα δύσκολα εκείνα χρόνια και δεν αντιστέκεσαι , το παίρνεις γιατί είσαι περίεργος να μάθεις , τι παραπάνω μπορεί να σου πει ακόμα μία συγγραφέας που καταπιάνεται για πολλοστή φορά με τη συγκεκριμένη εποχή ! Κι' όμως μπορεί να σου πει πολλά, μπορεί να σε κάνει να θέλεις να μπεις στο βιβλίο και να αρχίσεις να ουρλιάζεις : στους κυβερνώντες πολιτικούς, εκείνη τη περίοδο, με τη φαϊνή  ιδέα της ανταλλαγής πληθυσμού (καλά όσα χρόνια και να περάσουν , ένα περίεργο πράγμα βρε παιδί μου, αυτή η ράτσα των πολιτικών, δε μπορεί από καλούπι ελαττωματικό τους βγάζουν, δεν εξηγείτε αλλιώς) ,στα πεθερικά των άτυχων γυναικών , τα χρόνια εκείνα  ( μουά αν μου τύχαιναν τέτοιοι, δεν υπήρχε περίπτωση, αυτοί θα πήγαιναν στο χώμα κι' εγώ στη φυλακή και δε θα τους καθάριζα μπαμ και κάτω, όχιιιιιιι αγάπη μου, σιγά-σιγά το δερματάκι θα τους  το έγδαρα, να σιάξω τομάρια να στρώνω στο πάτωμα να το φχαριστηθώ κιόλας) ,στη ηρωίδα που : που πας μανδαμίτσα με το κατάμαυρο φορεματάκι να χορέψεις τον χορό με τα ρύζια και τα κουφέτα? Αφού σου το λένε είναι γκαντεμιά βρε χρυσό μου και μετά αναρωτιέσαι , ποιος σε μούντζωσε και πήγαν όλα κατά διαόλου (μεταξύ μας , αν μπορούσα να μπω στο βιβλίο, ένα όρσε τύπου φάσκελου θα της το έριχνα, αρκετές φορές ) στον ήρωα, τρομάρα του δυο μέτρα παλικάρι , αλλά μυαλό κουκούτσι μέσα στο κεφάλι του, όλο τον Μίστερ Ζονγκ επέλεγε πάρε καλέ μου και τη κουρτίνα τρία μια φορά, μας έσκασες ! Εκτός από το να ουρλιάξεις όμως η ιστορία αυτή , σε κάνει να θέλεις πολλές φορές να κλάψεις, να σφίξεις τις γροθιές σου από απελπισία, να λες Δόξα τω Θεώ που δε βιώσαμε και φτου μακριά μας τέτοιες συνθήκες, να θαυμάσεις τη δύναμη που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος, να χαμογελάσεις με ελπίδα και να σκεφτείς : Τα λάθη είναι ανθρώπινα , η αντίδραση σ' αυτά έχει σημασία !! By : Τίτι Βάντα