Έλα ύπνε να με πάρεις - Στέφανι Μετοζόρι

 Σε περίμενα χρόνια. Ήρθες, είδα, ηττήθηκες. Αν δεν είχε προηγηθεί, η τετραλογία, του Λυκόφως, θα σου πέταγα , καλαμπόκι. Έφτασα στο σημείο, να παρακαλάω να την φάει, να ησυχάσουμε. Αγγαρεία μάλλον, η συγγραφή του , υπερφίαλοι διάλογοι, με τον εαυτό του, περιττές οι μισές σελίδες. Ελπίζω, κάποια στιγμή, κάπου, κάπως, κάποτε, να συναντήσω το ύφος της γραφής σου, ξανά. Μέχρι τότε : Άντε γειά.

 

By: Τίτι Βάντα

Άγνωστα μονοπάτια- Julie Garwood.

 Καιρό είχα να περάσω τόσο καλά. Ανάλαφρη γραφή, χιούμορ, απολαυστικοί διάλογοι, διασκεδαστικές παρεξηγήσεις, έρωτας, ρομαντισμός, τα παλικάρια άπαιχτα, οι κοπελιές ανεκδιήγητες. Η ανάγνωση κυλάει σαν γάργαρο νεράκι, το τέλος σε βρίσκει, με ένα χαμόγελο πλατύ.Αν σας αρέσουν οι  Χάιλαντερς, βούρρρρρρ καλά μου.

By: Τίτι Βάντα

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ

Έχω τσουτσουρώσει, καλά μου, απ τις ανατριχίλες 💃 έρχεταααααααααααι, μετά από τόσα έτη (δεν έχει σημασία) πόσα, εμείς παραμένουμε αιώνια έφηβες 😊 ότι ημερομηνία γέννησης και να γράφει η ταυτότητα μας. 22 Οκτώβρη τουτουνού του έτους. Έχετε του νού σας, βάλτε υπενθύμιση στο κινητό σας , κόκκινο κύκλο στο ημερολόγιο,κλωστή στο δαχτυλάκι σας, συναγερμό στο τουτού σας, οτιδήποτε τέλος πάντων σας κάνει, αρκεί να μη ξεχάσετε, την ημέρα που θα κυκλοφορήσει το έπος, για τους απανταχού, ρομαντικούς-ες. Είμαι Θεά, το ξέρω και μ' αρέσει 😄

By: Τίτι Βάντα

Ρόδα στη καταιγίδα

Κάποτε θ' ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου.
Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει.
Κάποτε, από μια σύμπτωση, βρίσκουν οι λέξεις το άλλο νόημά τους.
Μάθε ν' αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη.
Γιάννης Ρίτσος.
Το ξέρω δεν σας έχω συνηθίσει καλά μου σε ποιητικά σχόλια, αλλά τι να πώ ? Ωριμάζω ?
Ίσως όμως να είμαι τόσο πολύ, γεμάτη από τις λέξεις και τις εικόνες, που με κατέκλυσαν τελειώνοντας την ανάγνωση, που με έπιασαν τα υπαρξιακά μου και ανέβηκα κάποια λέβελ , τύπου έντεχνης περιγραφής της αφεντιάς μου.
Καλά μην περιμένετε να κρατήσει πολύ, διότι ήδη με τρώει το χέρι μου. Θα ξεκινήσω με κακιούλα (παλιά μου τέχνη κόσκινο) η οποία αφορά το εξώφυλλο του βιβλίου.
Όπως βλέπετε το ψιλοπείραξα, ολίγον τι. Εντάξει το ομολογώ, δεν μπορούσα να ανεχτώ, τόσο κιτς για ένα τόσο δυνατό στόρι, που εξελίσσεται σε ένα τόπο τόσο όμορφο και ιστορικό, όπως είναι η Μονεμβασιά, που ζω και αγαπώ χρόνια τώρα. Πυροβολήστε με, δεν με νοιάζει ,μουλάρωσα και γνώμη δεν αλλάζω.
Τώρα,με επαναφέρω χαλαρά σε τάξη και ξεκινώ.
Εννοείτε ότι,και μόνο που η πλοκή διαδραματίζεται σχεδόν εξολοκλήρου στη Μονεμβασιά, μου έφτιαξε την διάθεση, η οποία είναι πολύ πεσμένη τώρα τελευταία, αλλά που να σας τα εξηγώ τώρα, θα με βαρεθείτε και δεν το θέλω φτούνο, τι έλεγά? Α ναι, μου ρθε πάλι η φλασιά, τι να σας πρωτομαρτυρήσω δεν ξέρω.
Λοιπόν στη διάρκεια της ανάγνωσης, τα συναισθήματα μου βαρέσανε κόκκινο, πολλές φορές.
 Τσατάλια τα νεύρα, λύπη, θυμός, αγανάκτηση, αγωνία, τρυφερότητα και στο τέλος αποδοχή.
Αγάπη τι δύσκολο πράγμα, τελικά.Απληστία, εγωισμός, μοχθηρία, μίσος,πόσο εύκολα αναβλύζουν και τυραννούν , αθώους και αληθινούς ανθρώπους.
Ανθρώπους,που δεν έφταιξαν σε τίποτα κι όμως η μοίρα τους έμπλεξε στον ιστό της,προσπαθώντας να τους γονατίσει, να τους στερήσει αυτά που έχουν την αληθινή σημασία για αυτούς, τους αγαημένους τους. Αδερφός, φίλος,μάνα, τίποτα δεν λογάριασε, καρφάκι δεν της καίγεται, πόνο και πίκρα να δώσει μόνο κι αυτή να αντλεί ευχαρίστηση.
Όχι κυρά μου, δεν θα στο κάνουμε το χατίρι, δεν πας να χτυπιέσαι στα τάρταρα,θα σε πλακώσουμε, με κάτι πέτρες νά και θα χορεύουμε καρσιλαμά, από πάνω τους.
Ιάσονας και Ηλιάνα θύτες και θύματα σε μια ιστορία μυστηρίου, θανατηφόρας και ερωτικής πλεκτάνης.
Πρέπει να παλέψουν , με αντιπάλους που ούτε κατά διάνοια ,μπορούσαν να σκεφτούν, να παλέψουν για την ίδια τους τη ζωή, μα πάνω από όλα να παλέψουν με τον ίδιο τους τον ευατό, για να βγούν νικητές και εξαγνισμένοι, από τις Ερινύες που έχου κατσικωθεί μέσα τους.
Λοιπόν καλά μου, τα βασικά είναι τα εξής : ο Μάριος, αδεργφός του Ιάσονα, δυστυχώς θα δει τα ραδίκια ανάποδα (όχι μόνο αυτός) αλλά δεν σας το λέω, από παρεξήγηση ( και καλά) τώρα, θεωρεί υπεύθυνη την Ηλιάνα,η οποία όχι μόνο δεν φταίει, δεν γνωρίζει κάν τι έχει συμβεί, στη διάρκεια του σύντομου ταξιδιού της στο πατρικό της. Οπότε επιστρέφει, μες την τρελή χαρά στο σπίτι και την επιχειρησή της και εκεί την περιμένει ο χειρότερος εφιάλτης στης (ουδεμία σχέση) με το αρχαίο καθίκι που πρόδωσε τους 300.
Αυτός ο εφιάλτης είναι μπουκιά και συγχώριο, αλλά αποφασιμένος να πάρει εκδίκηση.
Θέτε κι άλλα ? Πρίτςςςςςςςς που θα σας πω. Να πάτε να πάρετε τα ρόδα, να τα μάθετε όλα.
Ούτε τα γιούρο σας θα κλαίτε, μήτε το χρόνο σας, αφού το λέω μουά.
Καλά να περάσετε χρυσούλια μου.

By: Τίτι Βάντα

ΡΟΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ -Κακαλοπούλου Γεωργία

Πάρτε μυρωδιά και κατόπιν ορμήστε στα βιβλιοπωλέια, τα σπάει λέμε το στόρι καλά μου.
http://www.livanis.gr/Roda-sthn-kataigida_p-3177883.aspx

Ο πρίγκιπας κοράκι- Elizabeth Hoyt

Λοιπόν, είναι τριλογία, είναι ρομαντική, χιουμοριστική, έχει δύο ακόμα πριγκιπόπουλα, Λεοπάρδαλη και Σαίτα, είναι ότι πρέπει για περάσουμε καλά, τώρα που θα μας κλείσουν μέσα ( όχι στο Δαφνί) , ξέρετε όπως έκαναν και στην Κίνα, θα μας ψεκάζουν κιόλας (κανονικά και με τον νόμο) αμ πως! Οπότε, κάντε προμήθειες να έχετε.


By: Τίτι Βάντα

Η Αγάπη όλα τα υπομένει κι η γη γυρίζει!

Η Αγάπη όλα τα υπομένει, η αγάπη όλα τα ελπίζει κι η γη γυρίζει. Πολύ προχώ ο Χατζής κι η Μαρινέλλα ,τελικά καλά μου.Εδώ έχουμε ένα δράκο (απ τους καλούς)  όμως δράκους, που δεν ξερνάνε φωτιές για να φέρουν καταστροφή, καρδιές καίνε μόνο με την καλή έννοια κι ένα πλάσμα , αν είναι δυνατόν, που γεννήθηκε χωρίς εγώ. Αγαπάει τους πάντες και τα πάντα κυριολεκτικά. Αντιμετωπίζει: ρατσισμό, σαρκασμό,εχθρικότητα,καχυποψία, όλα τα μοχθηρά ένστικτα, που κουβαλάει η ανθωπότητα, (τρομάρα της) έτσι όπως κατάντησε. Αλλά αυτή εκεί, το χαβά της, δίνει απλόχερα χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα (πας καλά κοπελιά) μου ? Η παιδική της σχεδόν αθωότητα, μερικές φορές μου την έδινε στα νεύρα,κάποιες  φορές, μου ερχότανε να της τραβήξω τις κοτσίδες ( δεν έχει) αλλά αν είχε, τρίχα δεν θα της άφηνα. Όμως καθώς γνώριζα, σταδιακά τον χαρακτήρα της, κάποιες φορές ταυτίστικα μαζί της ( τις κοτσίδες) δε θα τις γλύτωνε πάντως. Τέλος πάντων, μακάρι να την είχα φίλη μου, όσο και να την μαλώνω, έχει δίκιο. Όταν είσαι ,πλάσμα του φωτός, αναγκαστικά θα φωτίσεις ακόμη και τα πιο πυκνά σκοτάδια ( μπορείς και με φακό) αλλά το προσπερνώ. Το μήνυμα το λάβαμε, έχουμε χάσει, την ανθρωπιά μας και την παιδική μας αφέλεια(κούνιες, τραμπάλες, τσουλήθρες, γύρω-γύρω δεν βάνω, διότι με ζαλίζει) κι αυτό είναι το πιο σημαντικό τελικά, καλά μου. Αγάπη, Αγάπη και πάλι Αγάπη, δεν θα ήταν όλα διαφορετικά ??

By : Τίτι Βάντα